مجله اینترنتی فدانیک : در این سندرم افرادی که به بیت المقدس میروند، دچار افکار وسواسی و توهم می شوند. توهم هایی مانند این که مورد هدف قرار گرفته اند و یا به جایی هدایت می شوند. مبتلایان به این سندرم، مختص به مذهب و یا طبقه خاصی نیستند و عموما قبلا بیماری های روانی داشته اند.
سندروم بیت المقدس چیست؟
در این بیماری روانی افرادی که به بیت المقدس سفر می کنند دچار افکار توهمی و وسواس گونه می شوند. توهم از این جهت که انگار آنها هدف حمله قرار گرفته اند و یا به جای خطرناکی در حال هدایت می باشند. افرادی که مبتلا به این سندرم می باشند، سابقاً دارای بیماری های روانی بوده اند و متعلق به قشر یا دسته خاصی نمی باشند.
سندروم بیت المقدس نامی است که به گروهی از پدیده های ذهنی شامل ایده های وسواسی مذهبی، توهمی یا دیگر تجارب روانپریشی داده می شود که شخص در بیت المقدس حس می کند مورد هدف قرار گرفته یا به جایی هدایت می شود.
این بیماری منحصر به یک مذهب یا فرقه خاص نیست بلکه یهودیان و مسیحیان بسیار مختلفی را تحت‌تأثیر قرار داده است. بنظر میرسد این بیماری در بیت المقدس ظاهر می شود و پس از چند هفته از بین می رود. تقریباً همه افردی که به این سندروم دچار هستند قبلا سابقه بیماری روانی داشته اند.
سندروم بیت المقدس نوعی روان پریشی
کسانی هم بوده اند که بدون هیچ سابقه ای از بیماری های روانی در بیت المقدس دچار روان پریشی شده اند. با اینکه تعدادشان کم بود- ۴۲ نفر در بین ۴۷۰ گردشگری که طی ۱۳ سال بستری شده بودند- ولی وضعیتشان به همان اندازه که غیرمنتظره بود، عجیب هم بود.
بیشتر آنها پس از رسیدن به این شهر دچار وسواس شده بودند، مرتب حمام میرفتند ، و ناخن هایشان را می گرفتند. ردایی سفید بر تن می کردند، در خیابان ها به موعظه دیگران می پرداختند، و در اماکن مقدس شهر سرودهای مذهبی می خواندند. مشاوره و داروهای ارام بخش بعضا مؤثر بود، ولی درمان قطعی” دور کردن بیماران از بیت المقدس و مکان های مقدس آن بود”.
اولیور مکافی قرار بود برای کریسمس ۲۰۱۷ به منزل برگردد. ولی این باغبان ۲۹ ساله، اهل ایرلند شمالی، از ۲۱ نوامبر ۲۰۱۷ دیگر دیده نشد. آقای مکافی هنگامی ناپدید شد که داشت با دوچرخه در اسرائیل سفر می کرد. دوچرخه و چادر وی را دو ماه بعد در جنوب این کشور پیدا کردند.
رسانه های خبری خیلی سریع این مسئله را به سندروم بیت المقدس ارتباط دادند- نوعی روانی پریشی که به تجربه های مذهبی ربط داده می شود. مبتلایان به آن دچار توهم میشوند ، و چیزهایی می بینند و می شنوند که وجود ندارد. بعضی اوقات هم پنهان می شوند.
بیماری سندرم بیت المقدس
بر اساس آماری که پزشکان یک بیمارستان روانی در اسرائیل در آغاز هزاره سوم منتشر کردند، سالیانه حدود ۱۰۰ گردشگر با این بیماری به این بیمارستان رجوع نموده بودند. بیشتر آنها مسیحی بودند، ولی تعدادی یهودی، و تعداد کمتری مسلمان هم بین آنها بود. به گفته آنها سندروم بیت المقدس نوعی روان پریشی در شهری است که” به احساسات قدسی، تاریخی و آسمانی دامن می زند”.
خیلی از آنها مشکلات روانی دیگری هم داشتند. به عنوان مثال این پزشکان، گردشگری آمریکایی را توصیف می کنند که به اسکیزوفرنی مبتلا بود و بخاطر علاقه اش به بدن سازی با شمشون( سامسون)، یکی از شخصیت های عهد عتیق، همزادپنداری می کرد. سفرش به اسرائیل به این خاطر بود که می خواست مانند شمشون سنگ های بزرگ دیوار ندبه را تکان دهد. ولی پلیس وی را دستگیر کرد و پس از چند وقتی درمان بهمراه پدرش به آمریکا بازگرداند.
ولی کسانی هم بوده اند که بدون هیچ سابقه ای از بیماری های روانی در بیت المقدس دچار روان پریشی شده اند. با اینکه تعدادشان کم بود- ۴۲ نفر در بین ۴۷۰ گردشگری که طی ۱۳ سال بستری شده بودند- ولی وضعیتشان به همان اندازه که غیرمنتظره بود، عجیب هم بود.
درمان سندرم بیت المقدس
بیشتر آنها پس از رسیدن به این شهر دچار وسواس شده بودند، مرتب حمام میرفتند ، و ناخن هایشان را می گرفتند. ردایی سفید بر تن می کردند، در خیابان ها به موعظه افراد دیگر می پرداختند، و در اماکن مقدس شهر سرودهای مذهبی می خواندند. مشاوره و داروهای ارام بخش بعضا مؤثر بود، ولی درمان قطعی” دور کردن بیماران از بیت المقدس و مکان های مقدس آن بود”.