فدانیک: این روزها کاربران شبکه های اجتماعی با فیلم لیلا ساخته داریوش مهرجویی خاطره بازی می‌کنند.
فیلمی که داستانی خاص داشت و ماجرای زنی را روایت می کرد به نام لیلا با بازی لیلا حاتمی که در یک مراسم شله زرد پزان با رضا با بازی علی مصفا آشنا می‌شود و چندی بعد با هم ازدواج می‌کنند.
آن دو، بعد از مدتی زندگی متوجه می‌شوند که لیلا نمی‌تواند فرزندی به دنیا بیاورد. آن‌ها درمان‌های متعدد و آزمایش‌های گوناگونی را دنبال می‌کنند اما همه بدون نتیجه می‌ماند. در این میان هر چند برای رضا بچه‌دار نشدن لیلا اهمیتی ندارد، اما مادرش با وجود این احساس رضایت و خوشبختی رضا از زندگی بدون فرزند، لیلا را تحت فشارهای شدید قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که اجازه دهد برای رضا همسری بگیرند تا فرزندی برای او بیاورد و سپس همسر دوم رضا از زندگی آن‌ها خارج شود.
فشارهای مادر رضا بالاخره کارگر می‌افتد و لیلا، رضا را راضی می‌کند. بدون اطلاع خانواده لیلا ازدواج مجدد رضا با گیتی (شقایق فراهانی) انجام می‌شود. اما شب عروسی، لیلا به خانه مادرش پناه می‌برد و حاضر نمی‌شود به زندگی رضا برگردد.
رضا این عمل را خلاف قول‌های قبلی لیلا می‌داند و مدتی بعد همسر دومش را طلاق داده و فرزند دختری را که از او دارد به مادرش می‌سپارد و خود تنها زندگی می‌کند. گیتی مجدداً ازدواج می‌کند و رضا هم با خواهش‌های مکرر از لیلا و خانوادهٔ او، روزی در همان مراسم شله‌زرد پزان با دخترش باران به دیدار لیلا می‌رود…
«لیلا» نه تنها در کارنامه سازنده اش، که در سینمای ایران یک نقطه عطف بود. آن‌ها که بهمن ۱۳۷۵ در سینما فلسطین به تماشای نخستین نمایش فیلم در جشنواره فجر نشستند، خوب به خاطر دارند که «لیلا» حلقه حلقه به سینما رسید و تماشاگران گاهی باید فاصله بین نمایش این حلقه‌ها را تحمل می‌کردند، اما فیلم بسیاری از مخاطبان و داوران جشنواره را مرعوب کرد.
بخشی از خاطرات کاربران توئیتری به مناسبت بیست و ششمین سالگرد ساخت این فیلم را مرور می کنیم:
*دو بار به فاصله چند روز دیدمش تو سینمای بولینگ عبدو که اگه اشتباه نکنم الان اسمش سینما جوانه.
چند سال بعد هم آخرای اسفند بود.رفته بودم طرفای جمهوری که دیدم سینما جمهوری اکرانش کرده.مکث نکردم برای دیدنش.
یاد باد.
*اگه اوپل کورسا می‌دونی چیه احتمالا پاییز اون سال فیلم رو دیدی.
و یکی از عجیب‌ترین گریه‌‌های زندگیم رو سر این فیلم کردم. داشتن خوب‌وخوش کباب‌می‌خوردن من زارمی‌زدم. قبل‌وبعد اون کبابه اصلا گریه‌م نگرفت.
*مگه اعصاب آدم از فولاده؟ نکنه از غصه بترکم؟ خدایا…
واقعاً به کسایی که پاییز اون سال رفتند و فیلم رو در سینما دیدند حسودیم میشه.
*لیلا را خانوادگی تو سینما دیدیم و من چقدر احساس میکردم بزرگ شدم که با هم اومدیم این فیلم را ببینیم.
انگار همین دیروز بود مجله نسیم هراز ویژه نامه ده سالگی #لیلا را درآورد. من شوکه شده بودم که ده سال گذشت؟
*بارها به دوستانم گفتم پیش از ازدواج لیلا را ببینید باطرفتون و تکلیفتون را با این فیلم معلوم کنید که اگه اختلاف نظری در بین باشه به درد هم نمی‌خورید.
*خیلی بچه بوم که فیلم لیلا رو دیدم و تا امروز هنوز نظرم اینکه مرد داستان اگر قوی بود هیچوقت این اتفاقا نمیافتاد، حتی اگر شده لیلا رو تهدید میکرد که “طلاقت میدم اما زیر بار ازدواج مجدد نمیرم… “و چقدر من شبیه لیلا شدم، کسی که میخواد همه رو راضی نگهداره. باید تغییر کنم…
*یادمه کلاس کنکور داشتم با رفقا پیچوندیم رفتیم سینما
عملیات به طرز مشکوکی لو رفت و تمام پدر مادرا فهمیدم
هنوز بعد ۲۰ سال بابام میگه اون سال دانشگاه به خاطر این کارت قبول نشدی
نکته جالب این بود که دوروبریا زار زار گریه میکردن ما درگیر تقسیم چیپس و پفک بین خودمون بودیم.
*تو روزنامه درموردش خواندم. با دوستم و تحت نظارت خانواده‌ها با مادر دوستم رفتیم دیدیم تو سینما قدس اصفهان و بعدشم مادر دوستم که احساساتی و ناراحت شده بود دعوامون کرد و غر زد که اینا برای سن شما نیست باید از فیلم کمدی شروع کنید سینما را.
*سینما آزادی ، جشنواره فیلم فجر. درِ شیشه‌ای سینما با فشار جمعیت شکست. ما رفتیم داخل. بعد از فیلم هم با زمزمه آهنگ فیلم پیاده برگشتیم خونه؛ تو نسیم خوش نفسی … من کویر خاک و خَسَم.
*سینما قدس اصفهان دیدمش و اولین رویاروییم با تصویر رویایی لیلا حاتمی در سینما در زیباترین میزانسن و با جذابترین نور و فریمینگ اتفاق افتاد.
*۱۶ یا ۱۷سالگی بود فکنم و یک شب سینما هویزه مشهد با خانواده دیدمش و تا صبح انگار تسخیرم کرده بود فضای فیلم و کاملا یادمه فرداش هم هیچی از مدرسه و درس نفهمیدم و گیج و مبهوت همش تو فضای فیلم بودم و در فکر لیلا.